English is Fun!

Έκλεισαν τα σχολεία λόγω κορονοϊού Covid-19! Τώρα; (συνέχεια)

Την προηγούμενη φορά που έγραψα για τον κορονοϊό, επέλεξα να αντιγράψω την ανάρτηση του Έλληνα επιστήμονα Μανώλη Κέλλη, που μας προτρέπει με τις 10 συμβουλές του να δείξουμε σοβαρότητα και κοινωνική ευθύνη. 

Σήμερα διάβαζα την αναδημοσίευση μιας ανάρτησης ενός άλλου σπουδαίου Έλληνα του Κωνσταντίνου Δασκαλάκη,  Καθηγητή του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών του ΜΙΤ. Με απλό τρόπο εξηγεί πώς μπορεί να πολλαπλασιαστεί η μετάδοση και τι πρέπει να κάνουμε για να την ανακόψουμε. Χρησιμοποιεί ένα μύθο και μου φάνηκε καταπληκτικός. Τον αναδημοσιεύω, λοιπόν κι εγώ:

ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΙΜΟ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ!

Ο μύθος μιλάει για ένα βασιλιά στην μακρινή Ινδία που ήταν καλός στο σκάκι και είχε τη συνήθεια να καλεί τους περαστικούς να παίξουνε παρτίδες. Μια μέρα προσκάλεσε ένα σοφό περαστικό, λέγοντας του ότι αν χάσει θα του χάριζε ό,τι ζητούσε. Ο σοφός του ζήτησε να πληρωθεί σε ρύζι με τον εξής τρόπο: δύο κόκκους ρύζι για το πρώτο τετράγωνο της σκακιέρας, τέσσερις για το δεύτερο, οχτώ για το τρίτο, και ούτω καθεξής, βάζοντας σε κάθε τετράγωνο της σκακιέρας δύο φορές τον αριθμό από κόκκους του γειτονικού τετραγώνου. Ο βασιλιάς δέχτηκε και έπαιξαν.

Ο περαστικός ήταν βιρτουόζος στο σκάκι, και προς έκπληξη όλων κέρδισε τον βασιλιά. Ο βασιλιάς ζήτησε να φέρουν ένα σακί με ρύζι για να πληρώσει τον περαστικό. Και άρχισε να βάζει τους κόκκους στη σκακιέρα. Όμως σύντομα κατάλαβε ότι ακόμα και η αμύθητη περιουσία του δεν αρκούσε για να πληρώσει τον περαστικό. Συνειδητοποίησε ότι όταν έφτανε στο εικοστό τετράγωνο θα χρειαζόταν περίπου 1 εκατομμύριο κόκκους ρυζιού, σ το τριακοστό 1 δισεκατομμύριο κόκκους, στο τεσσαρακοστό 1 τρισεκατομμύριο, και πάει λέγοντας. Για να πληρώσει τον περαστικό θα χρειαζόταν περίπου 1 τρισεκατομμύριο τόνους ρυζιού, δηλαδή περισσότερους τόνους από όσο ρύζι παράγει η Κίνα σε 7000 χρόνια, με βάση την περσινή της παραγωγή!

Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας; Ότι η εκθετική αύξηση είναι ύπουλο πράγμα. Το σκέφτεσαι λίγο και τα νούμερα φαίνονται μικρά. Αλλά τελικά θα σου τη φέρει. Όσο μεγάλος και να είσαι θα σου τη φέρει. Μετά από λίγα μόλις βήματα έχει γίνει τόσο μεγάλη που δεν το χωράει ο νους σου. Ο αριθμός γίνεται τόσο εξωφρενικά μεγάλος που είναι μεγαλύτερος από τα μόρια του σύμπαντος.

Δεν είμαι γιατρός, βιολόγος ή επιδημιολόγος, αλλά η δουλειά μου στην επιστήμη των υπολογιστών είναι να δαμάζω τις εκθετικές αυξήσεις.

Η εξάπλωση του κοροναϊού είναι μια ύπουλη εκθετική αύξηση. Αρχίζει με 1 κρούσμα. Μετά από δύο-τρεις μέρες τα κρούσματα γίνονται 2. Μετά από άλλες δύο-τρεις μέρες γίνονται 4. Έχει περάσει μια βδομάδα και φαίνεται υπό έλεγχο. Έλα όμως που αν περάσουν άλλες δύο βδομάδες τα κρούσματα θα γίνουν περίπου 1000, και αν περάσουν άλλες δύο-τρεις βδομάδες θα γίνουν πάνω από εκατό χιλιάδες!

Και το ακόμα πιο ύπουλο είναι το εξής. Όταν τα επιβεβαιωμένα κρούσματα είναι 1000, ακόμα και εκείνη την μέρα να καθόμαστε όλοι σπίτι μας για 10 μέρες χωρίς καμιά ανθρώπινη επαφή, παρόλα αυτά τα κρούσματα θα γίνονταν αρκετές χιλιάδες. Μα πώς; Ο λόγος είναι ότι όταν τα 1000 έδειξαν συμπτώματα, είχαν ήδη μεταδώσει τον ιό σε άλλους.

Στην Ελλάδα τα κρούσματα είναι τώρα περίπου 200. Αν καθόμαστε όλοι κλεισμένοι σπίτια μας, τότε σε ένα καλό σενάριο μετά από πέντε-έξι-εφτά μέρες τα κρούσματα θα έφταναν περίπου τα 1000 μεγαλώνοντας εκθετικά μέχρι τότε, ΑΛΛΑ μετά θα βλέπαμε τον αριθμό νέων κρουσμάτων να πέφτει, αν ΣΥΝΕΧΙΖΑΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ στα σπίτια μας. Μετά από ακόμα δύο-τρεις βδομάδες, δηλαδή σε ένα μήνα από τώρα ίσως και να είχαμε 0 καινούρια κρούσματα.

Τι καταλαβαίνουμε, λοιπόν;

Μένουμε σπίτι! Ας το σκεφτούμε λίγο! Τον κανονικό καιρό παραπονούμαστε  ότι ξυπνάμε νωρίς για το σχολείο, ότι βαριόμαστε στο σχολείο, ψάχνουμε για αργίες, εκδρομές, γιορτές. Να κάτσουμε σπίτι, να παίξουμε, να κοιμηθούμε αργά, να δούμε τηλεόραση, να φτιάξουμε πράγματα και να ασχοληθούμε με τα χόμπι μας και ο χρόνος δε μας φτάνει! Ε, τώρα για πρώτη φορά στη ζωή μας... μας περισσεύει! Καλό; Ας μην τον αφήσουμε να πάει χαμένος! Θα έλεγα, μέσα σε όλα τα άλλα ...να μια ιδέα: να κρατήσουμε ημερολόγιο αυτής της παράξενης συγκυρίας που θα μείνει στην ιστορία και εμείς είμαστε μέρος αυτής της Ιστορίας. Ας την καταγράψουμε, έτσι με δυο λέξεις, τίποτα το πολύ ή το ιδιαίτερο ή κουραστικό. Να, τι μας έκανε εντύπωση κάθε μέρα, έστω μια πρόταση! Όταν όλα τελειώσουν, θα τα διαβάζουμε και κάπως θα μας φαίνονται! Κάπως!

Και μέχρι τότε, μέχρι όλα να τελειώσουν και να γυρίσουμε στην απλή καθημερινότητά μας... ας μην ξεχνάμε:  Θα κάτσω σπίτι! Το είπε πριν χρόνια ο Λουκιανός Κηλαϊδόνης! Προφητικός! Κάτι ήξερε!

       

Στίχοι

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
λοιπόν απόψε δεν πρόκειται να βγω
Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
κι άμα πεινάσω τηγανίζω καν' αυγό

Και όταν ακούω να χτυπάει το τηλέφωνο
θα το κοιτάζω και δε θα απαντώ
γιατί όταν χτυπάει το τηλέφωνο
εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό
γι' αυτό
Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
οχυρωμένος κι από μέσα το κλειδί
Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
γιατί αυτό το έργο το 'χω ξαναδεί

Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
σεισμός να γίνει, δεν πρόκειται να βγω
Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
κι ας με ξεγράψουν τα ρεμάλια απ' αρχηγό

Γιατί άν βγω θα προκύψει κανά μπλέξιμο
κι ένας Θεός ξέρει που θα κοιμηθώ
και όπως λεν κι οι ινδιάνοι για το μπλέξιμο
εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό
γι' αυτό
Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
και δε σκοπεύω από δω να κουνηθώ
Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
θα βάλω βίντεο και θ' αποβλακωθώ

Και όταν ακούω να χτυπάει το τηλέφωνο
θα το μουτζώνω και δε θα απαντώ
γιατί όταν χτυπάει το τηλέφωνο
εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό
γι' αυτό
Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
από δω μέσα δεν πρόκειται να βγω
Θα κάτσω σπίτι, θ' αράξω σπίτι
άμα με δεις στο δρόμο πέτα μου έν' αυγό

άμα με δεις στο δρόμο πέτα μου έν' αυγό